Ιδου τα νεα χαρτονομισματα της Ελλαδας

 Ποιος είπε ότι οι Έλληνες δεν είναι προνοητικοί; Εν αναμονή των δραματικών εξελίξεων στη χώρα, σχεδιάστηκαν ήδη τα νέα χαρτονομίσματα!

Πηγή: e-magazino

Γιατί οι Έλληνες δεν θα γίνουν ποτέ οδηγοί F1

Απορούμε γιατί δεν έχει καταφέρει να διαγωνισθεί ποτέ κανείς Έλληνας στην Formula 1. Για ξανασκεφτείτε το λίγο. Είναι πολύ λογικό. Η αδρεναλίνη που εκκρίνεται από τον Έλληνα οδηγό δεν συγκρίνεται με αυτή των πιλότων...



1. O Έλληνας δεν ξέρει να οδηγεί σε κανονικούς δρόμους (χωρίς λακκούβες, σαμαράκια, έργα τις ΕΥΔΑΠ )

2. O Έλληνας δεν μπορεί να αποχωριστεί την κόρνα και η Formula 1, δεν διαθέτει κόρνα.

3. Μαζί με την κόρνα έχουν «ξεριζώσει» και τασάκι, ράδιο, CD Player , υδραυλική φραπεδιέρα, θήκη για το κινητό και ειδική θήκη για τα γυαλιά ηλίου. Οδήγηση χωρίς νόημα δηλαδή.

4. Θες Φόρμουλα; Ξεχνάς το μαξιλαράκι που γράφει «I LOVE YOU», το αρκουδάκι που του χάρισε το μωρό του (αν και αυτό μάλλον δεν είναι και τόσο κακό) ,το μπρελόκ της ομαδάρας (όποια κι αν είναι αυτή), το αυτοκόλλητο που γράφει «Μπαμπά μην τρέχεις»,το σκόρδο, τη χάντρα και κανά -δυο άλλα χαϊμαλιά που κρέμονται από τον καθρέπτη.

5. Κυκλοφορούν τόσα ελαφροντυμένα μοντέλα στην πίστα που η αγαπημένη του Έλληνα οδηγού θα του… βγάλει τα μάτια.

6. Υπάρχει μόνο ένα φανάρι. Το οποίο δεν επιτρέπεται να παραβιάσεις , ούτε να βρίσεις τον μπροστινό οτι δεν ξεκινάει εγκαίρως.

7. Δεν σε αφήνουν να ξεκινήσεις αν δεν βάλεις ζώνη (που τσαλακώνει το πουκάμισο) και κράνος (που χαλάει το μαλλί)

8. Απο το pit stop πρέπει να βγεις προσεκτικά και όχι κομμάτια όπως θα έβγαινες ξεπαρκάροντας.

9. Δεν υπάρχουν διασταυρώσεις με προτεραιότητα για να τις παραβιάσεις. Κρίμα.

10. Μπορείς να πιεις μόνο μετά τον αγώνα και μόνο αν έχεις καταφέρει να πλασαριστείς στις τρεις πρώτες θέσεις.

Η "λιτότητα" μέσα από τα μάτια ενός παιδιού ....

Τι μας έχει προκαλέσει το ΔΝΤ

Βομβιστής

Βομβιστής μπαίνει στο pet shop, αφήνει μιά βόμβα πάνω σε ένα τραπέζι και φωνάζει τρέχοντας προς την έξοδο :
- Έβαλα μια βόμβα και θα εκραγεί. Έχετε μόνο 60 δευτερόλεπτα να φύγετε!
Και από το βάθος του καταστήματος ακούγεται η χελώνα:
- Ε....... είσαι και πολύ μαλάκας...

Άγιε Βασίλη μην έρθεις φέτος!

Καλέ μου Άγιε εγώ πάντα πίστευα σ' εσένα, αλλά και συ κάθε χρόνο με θυμώσουν, ήμουν δεν ήμουν καλό παιδί.
Φέτος Άγιε ήμουν καλό παιδί, αλλά καλύτερα μακρυά και αγαπημένοι. Μην επιμένεις δεν θέλω δώρο. Υπάρχει πρόβλημα.

Πρώτον δε θέλω να τ' ανοίξω γιατί ακόμη εκεί στην αντιτρομοκρατική ψάχνουν το 15 φακελάκι που κάνει μπαμ.

Δεύτερον γιατί παίζει μ' εσένα που σ' εμπιστεύονται ότι θα τα φέρεις... έγκαιρα μπορεί ν' ανοίξω το φάκελο και να δω το χαρτί της περαίωσης και να χαλάσουμε και τις καρδιές μας...

Τρίτον μπορεί να σ' έχει στείλει ο διαχειριστής για τα κοινόχρηστα και να δω το πετρέλαιο θέρμανσης με τιμή κίνησης, άσε που αρχή του μήνα έρχεται και η ΔΕΗ που η Μπιρμπίλη είπε ότι θα την απελευθερώσει. Δεν είν' καλό να ξεκινάει έτσι ο χρόνος καλέ μου Άγιε.

Αν θέλεις μπορείς να πας στη μάνα μου το περσινό δώρο που της πήγες δεν θα πει όχι, αλήθεια σου λέω θα χαρεί, το φετινό είναι κάπου 300 ευρώ και πέρυσι είχε πάρει 750!

Υ.Γ. Άγιε μου καλέ αντί για δώρο μπορείς να μου κάνεις μια χάρη; Μπορείς να κάνεις να μου τύχει ο κλήρος να περάσω από έλεγχο αποδείξεων; Γίνεται να με καλέσουν στην εφορία για επαλήθευση; Μπορώ επίσης να είμαι μπροστά όταν ο υπάλληλος θα κάτσει να μετρήσει τις περίπου 6.000 αποδείξεις των 2 και 3 ευρώ που έχω μαζέψει; Αυτή τη μικρή χάρη θέλω, παιδί είμαι και γω να μην... παίξω μια φορά με την εφορία;

Σ' ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου Φιλιά

Lasagne - Η συνταγή

Υλικά

• 1 πακέτο λαζάνια
• 1 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα
• 400 γρ. μοσχαρίσιος κιμάς
• 400 γρ. Χοιρινός κιμάς
• 100 γρ. προσούτο
• 150 γρ. παντσέτα
• 1 καρότο ψιλοκομμένο
• 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 κλωνάρι σέλερι ψιλοκομμένο
• 1 κουταλιά πελτέ
• 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί
• 1 φλιτζάνι ζωμός βοδινού
• αλάτι, πιπέρι
• 1 πρέζα μοσχοκάρυδο
• Για τη μπεσαμέλ
• 4 κουταλιές βούτυρο
• 1/2 φλιτζάνι αλεύρι
• 2 1/2 ποτήρια γάλα
• αλάτι
• πιπέρι
• 1 πρέζα μοσχοκάρυδο

Διαδικασία

Καλό είναι να ξέρουμε...
Όταν μιλάμε για λαζάνια, εννοείται ότι μπορούμε να τα φτιάξουμε με χίλιους δυο τρόπους. Μια σάλτσα της αρεσκείας μας μπορεί να είναι με τόνο, με γαρίδες, με σάλτσα pesto, με μελιτζάνες, με κολοκυθάκια, με μανιτάρια, φρέσκια σπιτική μπεσαμέλ, τριμμένη παρμεζάνα και στο φούρνο. Έτσι μπορείτε να έχετε ένα εκπληκτικό φαγητό για αρκετά άτομα.

Σήμερα θα σας μιλήσω για τα ζυμαρικά φούρνου και συγκεκριμένα τα Λαζάνια. Μεγάλη ευκολία! Αν έχετε ένα βασικό ρεπερτόριο, μπορούν να σας βγάλουν ασπροπρόσωπους σε οποιαδήποτε περίσταση. Θυμάμαι πέρυσι ένα βράδυ στο σπίτι μου, είχα ένα επαγγελματικό τραπέζι και γνώριζα ότι η κυρία ήταν vegeterian. Αμέσως βρήκα τη λύση. Για κυρίως πιάτο έφτιαξα Λαζάνια με ραγού από μανιτάρια. Δυο  πακέτα μανιτάρια, τα οποία αφού τα ψιλόκοψα, τα σωτάρισα σε ελαιόλαδο με 3-4 σκελίδες σκόρδο, λίγο λευκό κρασί για το σβήσιμο, λαζάνια, μια ιταλική μπεσαμέλ και στο φούρνο. Οκτώ μερίδες εκπληκτικό ιταλικό φαγητό, που μου κόστισε μόνο εννιά ευρώ και πολλά λέω! Βάλτε και 3 ευρώ η καλύτερη σαλάτα στον κόσμο, η παντσανέλα, (θα σας μιλήσω γι' αυτήν προσεχώς), και έξι panacotte σπιτικές σε συνταγή της Βερόνα, που μου στοίχισε το μυθικό ποσό των τεσσάρων ευρώ (είπαμε θα σας τα πω προσεχώς) και φάγαμε έξι άνθρωποι σαν να είμασταν στην Piazza Navona στη Ρώμη, με συνολικό κόστος δεκαέξι ευρώ. Δηλαδή αρκετά κάτω από τρία ευρώ το άτομο και μιλάμε για gourmet κουζίνα, όχι τίποτα ξίγκια και κατιμάδες. Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου. Μάθετε να μαγειρεύετε συνειδητά, με κουλτούρα, όχι μια συνταγή παπαγαλία και μετά τι κάνουμε?

Γίνε ΣΕΦ του ΚΟΣΜΟΥ
Σκεφθείτε μεσογειακά, ιταλικά, ελληνικά, γαλλικά. Είναι μύθος αυτό που λένε για την γαλλική κουζίνα, αλλά θα αφιερώσω μια μεγάλη ενότητα και θα την ξεκοκαλίσουμε. Θα μάθουμε τα πάντα γι' αυτή και για τις περισσότερες μεγάλες λαϊκές κουζίνες του κόσμου. Ας ξαναγυρίσουμε όμως στα ζυμαρικά. Θα ήθελα να σας ξεκαθαρίσω, ότι πρέπει να σταματήσετε να χρησιμοποιείτε κρέμα γάλακτος. Αυτό δεν είναι ιταλική κουζίνα, αλλά μια πατέντα μέτριων έως κακών μαγείρων, που ασελγούν πάνω στην ιταλική κουζίνα και επειδή δεν μπορούν να δέσουν ούτε μια σάλτσα της προκοπής, την πήζουν στην κρέμα. Ελάχιστες συνταγές στην Ιταλία έχουν κρέμα.

Η διαφορά του πλυμένου με το πραγματικά καθαρό
Σήμερα θα σας μιλήσω για την πραγματική συνταγή "Λαζάνια αλά Μπολονέζ", την οποία και θα σας φτιάξω βήμα - βήμα.
Κλασική, πεντανόστιμη και...μεσαιωνική όπως και η πόλη της Μπολώνια από την οποία μας έρχεται. Για την ιστορία, τα λαζάνια πρωτοεμφανίσθηκαν στη Νάπολη και ονομάζονταν Lasanis. Οι Ναπολιτάνοι τα έφτιαχναν πάντα φρέσκα και ανάμεσα στις στρώσεις έβαζαν μαλακό τυρί που το πασπάλιζαν με μυρωδικά. Σήμερα οι Ναπολιτάνοι την περίοδο του καρναβαλιού φτιάχνουν μια απίστευτη Μπολονέζ με πολύ μικρά κεφτεδάκια ανάμεσα στις στρώσεις, πασπαλισμένα με ρικότα, μοτσαρέλα και σάλτσα ντομάτας φυσικά. Η αυθεντική συνταγή αποτελείται λοιπόν από δύο βασικά πράγματα. Τα λαζάνια και τη σάλτσα κρέατος που στην Ιταλία τη λένε ragu. Τα ζυμαρικά που μπορούμε να τα βρούμε σ' όλα τα καταστήματα διατροφής είναι πλατιά φύλλα που έχουν φτιαχτεί συνήθως από αλεύρι κι αυγά. Το ragu είναι μια πλούσια σάλτσα από κιμά, που στα χωριά γύρω από την Μπολώνια μπορούμε να το βρούμε να έχει από τρούφα μέχρι και ψιλοκομμένο λουκάνικο για πιο πλούσια γεύση. Ακόμα συνηθίζεται να μαγειρεύουν ένα κομμάτι μοσχάρι ολόκληρο και στη συνέχεια, πριν το βάλουν μαζί με τα λαζάνια να το ψιλοκόβουν με το μαχαίρι. Σας είπα, οι επιλογές είναι αμέτρητες και όλες νόστιμες. Από κει και πέρα εξαρτάται από το μεράκι που έχει ο καθένας.

Ακολουθείστε με στην κουζίνα
Εγώ συνήθως βάζω ένα μεγάλο τηγάνι στη φωτιά και αφού λιώσω 3 ½ κουταλιές ανάλατο βούτυρο, τσιγαρίζω ένα ψιλοκομμένο καρότο, ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι, 1 ψιλοκομμένο κλαδάκι σέλερι και 150 γρ. ψιλοκομμένη ιταλική παντσέτα (υπάρχει σ' όλα τα ντελικατέσεν). Αν δεν βρείτε παντσέτα, θα ψιλοκόψετε ένα καπνιστό λουκάνικο ή 5 φέτες μπέικον. Ανακατεύω για 4-5 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά. Προσθέτω 400 γρ. μοσχαρίσιο κιμά, 400 γρ. χοιρινό κιμά και 100 γρ. προσούτο σε λωρίδες. Συνεχίζω το μαγείρεμα ανακατεύοντας πού και πού για άλλα 5 λεπτά. Προσθέτω στα υλικά μου 1 κουταλιά της σούπας γεμάτη πελτέ. Μόλις ροδίσει ο κιμάς, "σβήνω" με 1 φλιτζάνι κόκκινο κρασί. Ανακατεύω καλά και μετά βάζω 1 φλιτζάνι ζωμό από βοδινό. Αλατοπιπερώνω, προσθέτω μια πρέζα μοσχοκάρυδο, σκεπάζω το σκεύος και μαγειρεύω σε χαμηλή φωτιά για μισή ώρα.

Με την Μπεσαμέλ πως τα πάμε;
Όση ώρα γίνεται το ραγού, φτιάχνω την μπεσαμέλ. Σε μια μέτρια κατσαρόλα ζεσταίνω 4 κουταλιές βούτυρο. Μόλις λιώσει, προσθέτω ½ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις και το ανακατεύω με ξύλινη κουτάλα μέχρι να πάρει ένα όμορφο χρυσοκίτρινο χρώμα, όχι όμως να μου καεί.
Παίρνω ένα σύρμα ανακατέματος και σιγά - σιγά προσθέτω 2 ½  ποτήρια γάλα ανακατεύοντας συνεχώς για να μη σβολιάσει. Προσθέτω αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι και λίγο μοσχοκάρυδο. Η μπεσαμέλ μου σε περίπου 5 λεπτά δένει. Βέβαια δεν θέλω να γίνει πολύ σφιχτή, γιατί την περιμένει και ψήσιμο. Αν παρεπιπτόντως σφίξει, δεν πειράζει, προσθέτω λίγο γάλα ακόμα, για να αποκτήσει την υφή που θέλω.

Ώρα για ψήσιμο
Προθερμαίνω τον φούρνο στους 180ο C. Αν και αρκετές φορές παίρνω λαζάνια που δεν χρειάζονται βράσιμο, τα βράζω για 5΄λεπτά σε καυτό νερό, γιατί κατά τη γνώμη μου αποκτούν καλύτερη υφή. Έτσι αφού βράσουν, τα σουρώνω και τα βρέχω με δροσερό νερό για να μπορώ να τα πιάσω. Δεν τα αφήνω μέσα στο σουρωτήρι, γιατί κολλάνε και θα αρχίσουν να σπάνε. Γι' αυτό τα ξεχωρίζω αμέσως και αρχίζω να τα στρώνω στο ταψί μου. Χρησιμοποιώ για τα λαζάνια ένα μαντεμένιο - εμαγιέ παραλληλόγραμμο ταψί που πήρα από την Αλσατία και βγάζω πάντα 8 μερίδες φαγητό. Έτσι αφού το βουτυρώσω, το στρώνω με φύλλα από λαζάνια. Μ' ένα κουτάλι ραντίζω το ζυμαρικό με την σάλτσα ragu, σχετικά αραιά αφού έχω να βάλω τέσσερις στρώσεις ακόμη. Πασπαλίζω τη σάλτσα  με 2 κουταλιές Parmigiano - Reggiano. Συνεχίζω να στρώνω ζυμαρικά, σάλτσα, τυρί.
Όταν φτάσω στο ρετιρέ, ρίχνω όση σάλτσα μου έχει μείνει στην μπεσαμέλ και ανακατεύω. Στρώνω μ' ένα κουτάλι τη μπεσαμέλ ομοιόμορφα, πασπαλίζω πάλι με τυρί, σταυρώνω το ταψί όπως έκανε η γιαγιά μου και το βάζω στον φούρνο.
Μετά από 20 λεπτά λογικά έχει γίνει. Το βγάζω από το φούρνο και το αφήνω για 20 λεπτά πριν το κόψω. Μ' αυτό τον τρόπο δένει καλύτερα και σερβίρεται καλύτερα.

Η φτώχεια θέλει καλοπέραση
Συνήθως συνοδεύω τα συγκεκριμένα λαζάνια με σαλάτα από radicio και σάλτσα pesto. Κόβω το λαχανικό σε 6-8 κομμάτια ανάλογα με το μέγεθος που έχει και το μαραίνω σε λίγο ελαιόλαδο για 5 λεπτά στο τηγάνι. Το νοστιμίζω με 2-3 κουταλιές σάλτσα pesto και το σερβίρω. Για κρασί σας προτείνω ένα σιτσιλιάνικο Nero d'Avola που πλέον το βρίσκεις σ' όλες τις κάβες και είναι ένα γεμάτο, αρωματικό κόκκινο κρασί σε πολύ καλή τιμή ή ένα Ξινόμαυρο από τη Νάουσα . Ελπίζω να δοκιμάσετε τα λαζάνια ένα βράδυ στη βεράντα με φίλους ή ακόμα και στο κυριακάτικο τραπέζι σας με την οικογένεια. Arivederci!

Ζυμαρικά Νόστιμα - Φθηνά - Ιταλικά

Υλικά

Για 4 άτομα 

• 1 πακέτο σπαγγέτι
• 4 κουταλιές ελαιόλαδο
• 4 φιλέτα αντσούγιας
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 1 κονσέρβα αποφλοιωμένα τοματάκια
• 1 κουταλιά πελτές
• 4 κουταλιές φιλέτο ελιάς
• 3 κουταλιές κάπαρη
• 1 καυτερή πιπεριά ή 1 κουταλιά μπούκοβο
• λίγο αλάτι, πιπέρι
• ψιλοκομμένος μαϊντανός

 

Διαδικασία

Κλασικές συνταγές
Πρέπει να κατασταλάξετε στο ποιά ζυμαρικά σας αρέσουν. Εδώ πρέπει να γνωρίζετε ότι στην Ιταλία οι περισσότερες συνταγές ταιριάζουν με κάποια σχήματα. Για παράδειγμα η Amatriciana που μας έρχεται από τη Ρώμη πρέπει να φτιάχνεται με Bucatini, η a la Russa με καπνιστό σολωμό και λίγη κρέμα γάλακτος και άνιθο συνήθως γίνεται με farfalle, οι Ναπολιτάνοι στην κλασική συνταγή τους με σάλτσα ντομάτας, σκόρδου και βασιλικού θέλουν spaghettini, ενώ στο περίφημο Ναπολιτάνικό ραγού με ρολλά μοσχαριού σε ντομάτα και λευκό κρασί φυσικά προτιμούν τα rigatoni. Πιο πάνω στην Τοσκάνη στις πλούσιες σάλτσες κρέατος που φτιάχνουν ταιριάζουν πλατιά ζυμαρικά όπως Tagliatelle ή Papardelle, ενώ στις Συρακούσσες φτιάχνουν την περίφημη pasta con le sarde η οποία είναι spaghetti με φρέσκιες σαρδέλες, μπαγιάτικο ψωμί και σταφίδες. Με spaghetti συνήθως φτιάχνουν την Carbonara και την  aglio, olio e peperoncino (λάδι, σκόρδο και πεπεροντσίνο) ενώ μόνο με fetuccine τα περίφημα all' Alfredo's από το ομώνυμο εστιατόριο της Ρώμης.
 Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει μέχρι τώρα και στην Ελλάδα αφού μια Κερκυρέϊκη παστιτσάδα φτιάχνεται πάντα με χοντρά μακριά μακαρόνια ενώ, ο κόκκορας στο Μαίναλο συνοδεύεται από χειροποίητο χυλοπιτάκι.

Ένα δωμάτιο γεμάτο pasta
Κάτι η αγάπη μου για την Ιταλία, κάτι το κατοχικό σύνδρομο που με διακατέχει και δεν άργησε να έρθει η μέρα που συνειδητοποίησα ότι έχω μαζέψει πάνω από 60 πακέτα ζυμαρικών, όλων των σχημάτων, και από διάφορες μάρκες, από όλες σχεδόν τις περιοχές της Ιταλίας και όχι μόνο.

Τα είδη των ζυμαρικών
Έτσι spaghetti, linguini, spaghettini, penne, fusilly, lumaconi, lazagne, caneloni, papardelle, tagliatelle, farfalle αλλά και χοντρά μακαρόνια για παστιτσάδα, χυλοπίτες από την Αρκαδία, κριθαράκι από την Κρήτη, κουσκουσάκι από τη Θεσσαλονίκη αλλά και χειροποίητα ζυμαρικά με τσουκνίδα ή μανταρίνι από την Χίο είναι μερικά απ' αυτά που συμπληρώνουν την ιδιόμορφη συλλογή μου. Φυσικά έχω και μια μεγάλη γκάμα από κίτρινο αλεύρι Ιταλίας για τα αγαπημένα μου φρέσκα ζυμαρικά στα οποία θα αφιερώσω μια ολόκληρη επίσκεψη για να μάθουμε να τα φτιάχνουμε όποτε θέλουμε.
Πρέπει να τονίσω ότι η "σοφία" της λαϊκης γαστρονομίας είναι ανεξάντλητη. Επίσης ότι η pasta όπως λένε τα ζυμαρικά στην Ιταλία όπου είναι τρόπος ζωής, αποτελεί έναν εξαιρετικό καμβά για να δημιουργήσεις πραγματικούς πίνακες γεύσης, εξαιρετικής και οικονομικής διατροφής για την οικογένεια και τους φίλους σου.
Αυτά που χρειάζεται να έχει κανείς στην κουζίνα του για να φτιάχνει απίθανα πιάτα ζυμαρικών σαν μαφιόζος από τη Σικελία, ή γριά από τη Νάπολη, εκτός από τη γνώση για την οποία θα σας μιλήσω σήμερα, είναι μερικά απλά σκεύη και κάποια συστατικά που θα σας κάνουν να αισθανόσαστε σιγουριά και αυτοπεποίθηση.

Τα σκεύη
Από σκεύη χρειαζόμαστε μια ευρύχωρη κατσαρόλα γιατί για να βράσουν καλά τα ζυμαρικά, απαιτούνται 1 λίτρο νερό ανά 100 γρ. μακαρόνια.
Το επόμενο βασικό σκεύος είναι φυσικά ένα ανοξείδωτο σουρωτήρι. Μια ανοξείδωτη κουτάλα για ζυμαρικά, αυτή με τα πέντε δάχτυλα είναι επίσης σημαντική και πρέπει να υπάρχει. Τέλος εξαιρετικά σημαντικό σκεύος που είναι απαραίτητο για τη δημιουργία ενός αυθεντικού ιταλικού πιάτου είναι η παρουσία ενός ευρύχωρου τηγανιού στο οποίο πάντα φτιάχνουμε τη σάλτσα μας και στη συνέχεια τελειώνουμε τα ζυμαρικά μας βαφτίζοντάς τα μέσα σ' αυτήν. Α, Ξέχασα το πιάτο που σερβίρουμε τα ζυμαρικά. Πιστέψτε ότι το καλύτερο πιάτο για pasta είναι λευκό - αναδεικνύει τη δημιουργία μας - και βαθύ για να τα κρατάει ζεστά για περισσότερη ώρα. Συνηθίζω να βάζω στα πιάτα, το ζεστό νερό από τα ζυμαρικά, την ώρα που τα σουρώνω για να θερμαίνονται, και να το αφαιρώ την ώρα που σερβίρω από το τηγάνι. Ουσιαστικά ζεσταίνουμε το πιάτο όπως ακριβώς γίνεται με την κούπα του cappuccino πάνω στην ζεστή πλάκα της μηχανής του καφέ.

Τα υλικά
Τώρα από υλικά εκτός από κάποιο καλό ιταλικό ζυμαρικό που θα βρείτε στο Σούπερ Μάρκετ υπάρχουν και πιο άγνωστες μάρκες στα ντελικατέσεν της πόλης που αν είσαστε εξεικιωμένοι με τον όρο al dente, δηλαδή τα ζυμαρικά να "κρατάνε στο δόντι" και να μην είναι λασπωμένα, θα σας εκπλήξουν. Garofalo, Morelli, Rusticella d' Abruzzo, Setaro, Marteli και San Martino είναι μερικά από τα πιο αγαπημένα μου. Ενώ από τα ζυμαρικά που βρίσκω στα super market αγαπάω τα Barilla, τα de Cecco αλλά και τα ναπολιτάνικα Voiello. Απο κει και πέρα, αλάτι για το νερό και ελαιόλαδο για τη σάλτσα είναι τα απολύτως απαραίτητα. Μην ξανακούσω ότι ρίχνουμε λάδι στα ζυμαρικά για να μην κολλήσουν στο βράσιμο γιατί θα τρελαθώ!
Επίσης οι εμπνεύσεις του σπάω τα ζυμαρικά στα δύο, να τα βρέχω με παγωμένο νερό αλλά και να τα τσιγαρίζω στο βούτυρο έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της "Μαγειρικής Κοτσανολογίας".
Για μας το φαγητό είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και έτσι θα το αντιμετωπίζουμε εξάλλου. Έτσι δεν είναι φίλοι μας;

Η ΣΥΝΤΑΓΗ - "PUTTANESCA"
Έτσι τώρα που μου άνοιξε η όρεξη θα σας φτιάξω μια pasta alla Puttanesca. Αγαπημένη γεύση, πικάντικη η συγκεκριμένη συνταγή.
Πρώτα απ' όλα γεμίζω την κατσαρόλα με νερό. Πολύ νερό. Το νερό να ξέρετε όταν μπουν τα ζυμαρικά πρέπει να κοχλάζει. Στο γνωστό βαθύ τηγάνι ζεσταίνω ελαιόλαδο και ρίχνω μέσα 3-4 φιλέτα από αντζούγια. Τα κουνάω με μια ξύλινη κουτάλα να διαλυθούν και να γίνουν ένα με το λάδι. Καθαρίζω δυο σκελίδες σκόρδο και τις "ζουλάω" με την πλάτη ενός μαχαιριού. Τις ρίχνω στο λάδι, τις κουνάω για 1 λεπτό με την ξύλινη κουτάλα να δώσουν το άρωμά τους και στη συνέχεια τις αφαιρώ. Τώρα ρίχνω μια μικρή καυτερή πιπεριά, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο φιλέτο από ελιές καλαμών και 2 κουταλιές κάππαρη.
Προσθέτω μια κουταλιά της σούπας πελτέ, η κονσέρβα πομοντόρια αποφλειωμένα με το ζουμί τους, ανακατεύω και αλατοπιπερώνω ελαφριά.
Ουπς! Έβρασε το νερό. Προσθέτω 2 κουταλιές της σούπας χοντρό αλάτι. Παίρνω 1 πακέτο καλής ποιότητας ιταλικό σπαγκέτι το οποίο αναγράφει για παράδειγμα σαν προτεινόμενη ώρα βρασμού τα 11 λεπτά. (Μ' ένα πακέτο θα φάνε τέσσερα άτομα -125 gr. το άτομο)
Θα το βράσω 9 λεπτά, για να το τελειώσω άλλα 2 λεπτά στο τηγάνι.
Μ' αυτό τον τρόπο θα "τραβήξουν" σάλτσα τα ζυμαρικά και θα γίνουν πεντανόστιμα.
Έχω σβήσει τη σάλτσα για να μην μου στεγνώσει και περιμένω να γίνουν τα ζυμαρικά. Μετά από 7 λεπτά και αφού τα έχω ανακατέψει 2 φορές για να μην κολλήσουν παίρνω 3-4 κουταλιές από το νερό τους, τις ρίχνω στο τηγάνι με τη σάλτσα και την ανάβω να αρχίσει να βράζει. Στα 9 λεπτά σουρώνω τα ζυμαρικά και τα τουμπάρω στο τηγάνι με τη σάλτσα. Ανακατεύω καλά και τα σερβίρω στη μέση του πιάτου. Πασπαλίζω με ελαφρά με ψιλοκομμένο μαϊντανό και σερβίρω συνοδεύοντας με δροσερό λευκό κρασί. Έτσι θα απολαύσουμε ένα αυθεντικό ιταλικό πιάτο σαν να το τρώμε σε καλό εστιατόριο και θα μας έχει στοιχίσει μόλις 0,80 λεπτά ανά άτομο.
Πριν σας ευχηθώ καλή όρεξη, θα ήθελα να τονίσω ότι κατά κανόνα δεν βάζουμε τυρί σε σάλτσες που έχουν θαλασσινά (εξαιρέσεις υπάρχουν) γιατί καταστρέφουμε το άρωμά τους, και δεν "σπρώχνουμε με ψωμί" όπως συνηθίζουμε να κάνουμε εδώ στην Ελλάδα.

Η επιτοίχια καφετιέρα που σας λύνει τα χέρια!

Ο πάγκος της κουζίνας σας είναι γεμάτος και δεν υπάρχει καθόλου ελεύθερος χώρος; Σκέφτεστε να αλλάξετε θέση σε ορισμένες συσκευές αλλά δεν ξέρετε πώς να το κάνετε; Μην απελπίζεστε. Τώρα μπορείτε να κρεμάσετε την καφετιέρα στον τοίχο! Η πρωτοποριακή αυτή συσκευή καφέ ονομάζεται «Black Luk» και εμπνευστής της είναι ο σχεδιαστής Song Ah Lee από την Ιαπωνία.

 

Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με… ρολόι τοίχου αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρή στρογγυλή καφετιέρα που τοποθετείται στον τοίχο και περιλαμβάνει ενσωματωμένα φλιτζάνια, τα οποία ανανεώνονται όταν τελειώσουν. Η λειτουργία της είναι απλή καθώς ο χρήστης απλώς πιάνει το φλιτζάνι από τη λαβή, το περιστρέφει και… ιδού! Ζεστός γαλλικός καφές στη στιγμή!

 

 πηγή : www.perierga.gr

Μυστικό μακροζωίας με ελληνικό άρωμα!

Η Ικαρία κέντρισε το ενδιαφέρον του National Geographic. Ειδικοί ταξίδεψαν στο νησί για να μάθουν το μυστικό της μακροζωίας από τους Ικαριώτες.

 

Το γεγονός πως ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν έως τα 90 στην Ικαρία είναι τριπλάσιος από τον αντίστοιχο στην Αμερική ήταν αρκετό για να κεντρίσει το ενδιαφέρον του National Geographic.
Μία ομάδα ειδικών ταξίδεψε στο νησί προκειμένου να ανακαλύψει το μυστικό των Ικαριωτών που τους προσφέρει μια μακριά και υγιή ζωή.

 

Στους κατοίκους του νησιού, οι περιπτώσεις καρκίνου, καρδιαγγειακής πάθησης, και διαβήτη είναι σημαντικά χαμηλότερες, ενώ η άνοια είναι σπάνια. Μεταξύ άλλων, η τοπογραφία του νησιού, καθιστά τη σωματική άσκηση απαραίτητη, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να καίνε θερμίδες περπατώντας από το ένα μέρος στο άλλο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πράσινο τσάι και τα βότανα έχουν σημαντική θέση στη διατροφή των ντόπιων. Ακόμα, κάποια είδη τσαγιού που καταναλώνονται από τους κατοίκους λειτουργούν ως ήπια διουρητικά, που χαμηλώνουν την πίεση του αίματος.

 

Πολλά από τα μυστικά της μακροζωίας βρίσκονται και στη μεσογειακή διατροφή, που περιλαμβάνει φρούτα, λαχανικά, φασόλια, ψάρι και ελαιόλαδο και μπορεί να μειώσει τις πιθανότητες των καρδιακών παθήσεων, παρατείνοντας την υπολογιζόμενη διάρκεια ζωής έως και έξι χρόνια.

 

Ακόμα, οι χαλαροί ρυθμοί ζωής στην Ικαρία συμβάλλουν στην ευεξία των κατοίκων, οι οποίοι συνήθως δε φορούν ρολόγια και δε βιάζονται για τη δουλειά, ενώ πολύ σημαντική είναι και η παράδοση του μεσημεριανού ύπνου, που απ’ ότι φαίνεται βοηθά στην καταπολέμηση της κατάθλιψης και «φέρνει» την ευτυχία.
πηγή: news247.gr

Ζώντας μέσα σε ένα τεράστιο… κοχύλι!

Όταν η αρχιτεκτονική ομάδα Arquitectura Orgánica έλαβε μια απρόσμενη εντολή από μια οικογένεια στο Μεξικό, θεώρησε ότι αυτή ήταν μια μεγάλη πρόκληση: Έπρεπε να ανακατασκευάσουν ένα «συμβατικό» σπίτι στα περίχωρα της πόλης, έτσι ώστε να μοιάζει με τεράστιο κοχύλι!

 

Το πρωτότυπο αυτό σπίτι του νεαρού ζευγαριού με τα δύο παιδιά κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από ένα ανθεκτικό υλικό, το οποίο αποτελείται από χαλύβδινο σύρμα και υπερ-πυκνό σκυρόδεμα. Η δομή του δε είναι τόσο ισχυρή που μπορεί να αντέξει μεγάλους σεισμούς αλλά και διάφορες άλλες φυσικές καταστροφές, ενώ η συντήρησή του απαιτεί πολύ χαμηλό κόστος.

 

Η εσωτερική διακόσμηση του σπιτιού θυμίζει κατά πολύ θαλασσινό τοπίο, αφού επιλέχθηκαν βότσαλα για τα μπάνια και γήινες αποχρώσεις στους τοίχους, ενώ τα έντονα χρώματα στο εξωτερικό βοήθησαν ώστε να ενσωματωθεί πλήρως στο φυσικό περιβάλλον της επαρχίας. Τα δωμάτια σχεδιάστηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να θυμίζουν στους ιδιοκτήτες ότι ζουν μέσα σε ένα μεγάλο κυκλικό κοχύλι, μετακινούμενοι από τον έναν χώρο στον άλλον σαν τα… σαλιγκάρια!

 πηγή : www.perierga.gr

Χάρρυ Κλυνν «μαλακά, πιο μαλακά»

Ριμέικ της μεγάλης επιτυχίας του Χάρρυ Κλυνν

Πηγή:newsebast.gr

Ζυμαρικά με Θαλασσινά - Αστακομακαρονάδα

Υλικά

Για 4-6 άτομα 

• 1 αστακός 1 κιλό περίπου
• 8 κουταλιές ελαιόλαδο
• 1 πακέτο σπαγγέτι
• 8 σκελίδες σκόρδο
• 12- 15 ντοματίνια
• 500  μλ. λευκό κρασί
• 1 καυτερή πιπερίτσα
• 1 μάτσο μαϊντανός
• αλάτι
• πιπέρι

Διαδικασία

ΠΡΟΣΟΧΗ!
Το τυρί το ξεχνάτε! Ακόμα κι αν σας είναι δύσκολο να το συνηθίσετε α π α γ ο ρ ε ύ ε τ α ι  το τριμμένο τυρί σ' αυτή την κατηγορία, εκτός αν είναι λίγες φλοίδες παρμεζάνας σε μια σάλτσα τόνου. Συνηθίζεται στη Σικελία, σε μια συνταγή που λέγεται ζυμαρικά αλά Συρακούσες, να φτιάχνουν Ziti, χοντρά μακαρόνια δηλαδή, με σάλτσα από ντομάτες, τόνο και κάπαρη και να βάζουν στο τέλος φλοίδες παρμεζάνας. Οπουδήποτε αλλού το τυρί θα διώξει το άρωμα της θάλασσας από το πιάτο σας και θα είναι κρίμα μια τόσο κακή ελληνική συνήθεια να μη σας αφήσει να απολαύσετε κάτι σωστά.

Ζυμαρικά με θαλασσινά - Αστακομακαρονάδα
Η σημερινή μας συνάντηση είναι αφιερωμένη στα ζυμαρικά. Ένα κεφάλαιο πολύ μεγάλο, που θα το ξαναπιάσουμε αρκετές φορές, γιατί πιστεύω ότι τα ζυμαρικά είναι μια πεντανόστιμη, φθηνή και θρεπτική τροφή, που με κάποια μυστικά μπορούν να σταθούν και στα ακριβότερα εστιατόρια, άρα γιατί όχι και στα σπίτια μας.

Ζυμαρικά που μυρίζουν θάλασσα
Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν την αγάπη μου για την pasta με θαλασσινά. Αν έρθετε σπίτι μου για φαγητό - αλήθεια σας λέω - είναι πολύ πιθανό να φάμε μια παντσανέλα (θα τη φτιάξουμε σ' ένα από τα επόμενα κεφάλαια αυτής της στήλης που θα το αφιερώσω στις σαλάτες), ένα καρπάτσο φρέσκου ψαριού, και φυσικά ένα ζυμαρικό με θαλασσινά. Αυτή η κατηγορία πιάτων αποτελεί μια προσιτή πολυτέλεια, που  αν μάθουμε να τα μαγειρεύουμε σωστά, μας βγάζουν ασπροπρόσωπους και στην πιο δύσκολη περίσταση. Πέρα από τη νοστιμιά, η αίσθηση που δημιουργούν, ο μικρός χρόνος μαγειρέματος αλλά και η τιμή, αφού με μια χούφτα γαρίδες ή μια χούφτα όστρακα μπορούν να φάνε ένα εξαιρετικό πιάτο 4 άτομα, καθιστούν τα ζυμαρικά με τα προϊόντα της θάλασσας εξαιρετική επιλογή σε κάθε περίπτωση.
Επτά στις δέκα φορές που μαγειρεύω pasta, την φτιάχνω με θαλασσινές γεύσεις. Θα σας πω μερικές από τις αγαπημένες μου. Ζυμαρικά με vongole (κυδώνια), με γυαλιστερές, με τριμμένο αυγοτάραχο (alla Botarga), με γαρίδες, με καραβίδες, με τόνο, με βούτυρο χτυπημένο με αντζούγιες, την περίφημη (pasta con le sarde) με σαρδέλες δηλαδή, με σουπιά ή καλαμάρι (εδώ αφαιρώ με προσοχή το σακουλάκι με το μελάνι και το προσθέτω στη σάλτσα), με μπόλικα κρεμμύδια και ψιλοκομμένο χταποδάκι, με φρέσκο τόνο και δεντρολίβανο σε σάλτσα ντομάτας, με αχινούς που τους μαζεύω στ' ανοιχτά του Αργοσαρωνικού (μόνο όσους χρειάζομαι βέβαια) και φτιάχνω την αχινομακαρονάδα - τα αυγά του αχινού μπαίνουν κατά το σερβίρισμα διότι δεν πρέπει να τα μαγειρέψουμε- αλλά και μακαρονάδα με κοκκινιστό ροφό "ροφομακαρονάδα", με σκορπίνες που τις έχω μαγειρέψει μπουρδέτο - εδώ αρχίζουν τα κιμπαριλίκια - και φυσικά σπαγγέτι με αστακό, την αστακομακαρονάδα η οποία πολλές φορές μας βγαίνει ξινή όταν την τρώμε έξω, αφού συνηθίζεται να είναι πανάκριβη και δυστυχώς τουλάχιστον εδώ στην Αθήνα συνήθως κακομαγειρεμένη.
Επειδή δεν θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να μιλήσω πάλι για εστιατόρια και εστιάτορες που βρίσκονται σε βαθιά μεσάνυχτα και δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να μάθουν ούτε τα βασικά, ενώ τους αρέσει να υποστηρίζουν ότι "Εγώ έχω το καλύτερο ιταλικό στο Παγκράτι ή εγώ είμαι μνημείο γεύσης στη Γλυφάδα", θα τους τραγουδήσω "Στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, Νέα Σμύρνη και Μοσχάτο, για να φάω κάτι που ν' αξίζει, έκανα την Αθήνα άνω - κάτω...", θα δώσω τόπο στην οργή και θα μπούμε μαζί στην κουζίνα για να σας πω κάποια μυστικά, έτσι ώστε να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.

ΚΑΙ ΟΙ 7 ΗΣΑΝ ΥΠΕΡΟΧΟΙ
Έτσι λεγόταν ένα επικό γουέστερν της δεκαετίας του'60, επτά όμως είναι και τα βασικά συστατικά που πάντα πρέπει να υπάρχουν για να κάνουμε σωστά τη "δουλειά".

1. Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
2. Καλής ποιότητας σκόρδο
3. Μαϊντανός
4. Peperoncino (καυτερή πιπεριά αποξηραμένη, νωπή ή τουρσί)
5. Ένα αξιοπρεπές λευκό κρασί για "σβήσιμο"
6. Τοματίνια ή ζουμερές φρέσκες ντομάτες ή ακόμα και αποφλοιωμένα ντοματάκια κονσέρβας. (όχι κονκασέ γιατί βγάζουν πολλά υγρά)
7. Pasta. Ένα μακρύ ιταλικό ζυμαρικό - spaghetti, bavete, liguine ή tagliatele.

Αυτά είναι τα προϊόντα που σας κάνουν παντοδύναμες - ους και κυρίαρχους του παιχνιδιού στην κουζίνα και πάντα θα βγαίνετε νικητές, όταν θέλετε να φτιάξετε μια pasta με θαλασσινά της προκοπής.
100% επιτυχία
Υπάρχει μια σειρά κινήσεων που θα μπορείτε να προσαρμόσετε σε όποιο υλικό κι αν επιλέξετε για να δώσει το όνομά του στη συνταγή. Είτε είναι δηλαδή γαρίδα, οστρακοειδές, καλαμάρι, φιλέτο ψαριού ή αστακός. Μόλις τις αποτυπώσετε και φτιάξετε 5-6 φορές pasta με θαλασσινά, θα είστε δαχτυλοδεικτούμενοι στην  παρέα και στη φαμίλια, αλλά θα μου χρωστάτε χάρη και εγώ κάτι τέτοια δεν τα ξεχνάω. Ξέρετε πόσες φορές έχω δει το "Νονό";
Η Αστακομακαρονάδα μου!
Λοιπόν, ώρα για δουλειά. Πάμε στην κουζίνα και ανοίγουμε ένα μπουκάλι λευκό κρασί για να μας κάνει παρέα. Στην κλασική μεγάλη κατσαρόλα μας βάζουμε να βράσει μπόλικο νερό για τα ζυμαρικά.
Παίρνουμε ένα μεγάλο βαθύ τηγάνι ή μια μέτρια κατσαρόλα και βάζουμε 8 κουταλιές έξτρα παρθένο ελαιόλαδο. Ρίχνουμε μέσα 1 pepperoncino το οποίο θα δώσει άρωμα και ένταση στη σάλτσα, αλλά θα πρέπει να θυμηθούμε να το αφαιρέσουμε στο τέλος. Εγώ που δεν θέλω η σάλτσα μου να είναι κατακόκκινη, για να καταλάβω τη γεύση του θαλασσινού, χρησιμοποιώ φρέσκα τοματίνια. Έτσι για 4 άτομα που είναι η συνταγή μου θα χρειαστώ 12-15 τοματίνια κομμένα στη μέση. Τα ρίχνω στο τηγάνι να αρχίσουν να βγάζουν τα υγρά τους και να μαραίνονται για 4-5 λεπτά σε μέτρια φωτιά. Ψιλοκόβω 6-8 σκελίδες σκόρδο - αυτές οι σάλτσες αγαπάνε το σκόρδο - και ένα ολόκληρο μάτσο μαϊντανό. Ρίχνω τα 2/3 του μαϊντανού στο ελαιόλαδο και ανακατεύω όλα τα υλικά με μια ξύλινη κουτάλα. Η κουζίνα μου έχει αρχίσει να μυρίζει υπέροχα, φανταστείτε ότι και η δικιά σας θα πάθει το ίδιο. Μετά από 4 λεπτά προσθέτω μισό λίτρο λευκό κρασί και δυναμώνω τέρμα τη φωτιά για να φύγει το αλκοόλ. Αν σας αρέσει η κόκκινη εκδοχή σ' αυτές τις σάλτσες, μαζί με το κρασί μπορείτε να προσθέσετε 1 φλιτζάνι ντομάτα από τον τρίφτη ή passata. Εγώ την προτιμάω πιο θαλασσινή, άρα μόνο με τοματίνια. Μόλις πάρουν μια βράση τα υλικά, χαμηλώνω τη σάλτσα και ασχολούμαι με το κυρίως υλικό της συνταγής μου.
Σ' αυτό το σημείο θα βάλουμε μέσα το θαλασσινό που θα χαρακτηρίσει το πιάτο. Θα είναι καραβίδα; γαρίδα; καλαμάρι; αστακός; Ό,τι και να χρησιμοποιήσουμε, κρατάμε το 1ο σκέλος της συνταγής σαν βάση.
Σήμερα όμως σας έχω τάξει αστακομακαρονάδα και δεν μπορώ να βγω ψεύτης. Έτσι θα φτιάξουμε μαζί την βασίλισσα των μακαρονάδων με θαλασσινά. Αυτή με τον αστακό. Έχω δει διάφορες "μυστήριες" εκδοχές που είναι πραγματικά για πέταμα. Κάτι κολοκυθάκια, καροτάκια, μελιτζάνες και άλλα τέτοια γραφικά ξεχάστε τα. Αυτά να τα φυλάξετε για την επόμενη μέρα για να φάτε μπριάμ. Εγώ δεν χαριεντίζομαι και δεν παριστάνω το καλό παιδί γιατί πολύ απλά δεν είμαι. Αυτά τα είπαμε από την αρχή αυτής της στήλης και τα συμφωνήσαμε. Θα λέμε πάντα τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη. Φυσικά όμως οι απόψεις σας και οι παρατηρήσεις σας θα είναι ευπρόσδεκτες και προς συζήτηση και ό,τι σας απασχολεί θα το αναλύουμε αφού πρώτα μου το αναφέρετε όπως έκαναν αρκετές φίλες και φίλοι.
Αν βρείτε λοιπόν ζωντανό αστακό έχει καλώς, αν όχι, και οι κατεψυγμένοι κάνουν ωραία σάλτσα, φτάνει να είναι Ατλαντικού ωκεανού ή έστω να έχουν αναπτυχθεί σε "αλμυρό" περιβάλλον. Για κάποιους αστακούς που είναι σκούροι και πιο μαζεμένοι και έρχονται από ποτάμια, βουνά και λαγκάδια - θα σας τους πουν του γλυκού νερού - μην ξοδέψετε τα χρήματα σας, γιατί δεν λένε τίποτα. Άσε που δεν ξέρουν και κολύμπι...!
Αν ο αστακός σας είναι ζωντανός, θα ζητήσετε από τον ψαρά σας να σας τον δέσει για να μην αρχίσει να τρέχει μέσα στο σπίτι, μόλις πάτε χαλαροί και ανυποψίαστοι να τον ζεματίσετε. Έτσι, θα βράσετε νερό και θα τον βάλετε μέσα για 1-2 λεπτά και στην συνέχεια θα τον αποσύρετε για να πέσει η θερμοκρασία του και να μπορείτε να τον πιάσετε. Αν είναι κατεψυγμένος, θα τον βγάλετε να ξεπαγώσει φυσικά - όχι στο micro - και στις δύο περιπτώσεις όμως, από δω και πέρα θα πράξετε το ίδιο. Μ' ένα κοφτερό μαχαίρι θα τον κόψετε στη μέση κατά μήκος σε δύο όμοια κομμάτια.   Θα διακρίνετε να ξεκινάει από το κεφάλι και να καταλήγει στουν ουρά ένα σκούρο και σχετικά πλατύ έντερο, που θα το πιάσετε από την άκρη και θα το αφαιρέσετε. Όλα καλά ως εδώ έτσι; Δεν κολλήσαμε πουθενά.
Λογικά έχει βράσει το νερό για τα ζυμαρικά μας. Ρίχνουμε μια χούφτα αλάτι και στη συνέχεια ένα πακέτο ιταλικά ζυμαρικά. Αν απαιτούν χρόνο βρασμού για παράδειγμα 12 λεπτά θα τα βράσω μόνο10 και άλλα 2 λετπά θα τα βαφτίσω στην σάλτσα του αστακού για να ρουφήξουν νοστιμιά. Μ' αυτά που γράφω έχουν αρχίσει και μου τρέχουν τα σάλια...
Για να δούμε όμως τι κάνει η σάλτσα μας. Μια χαρά είναι, έχει μειωθεί η στάθμη και ήρθε η ώρα να βάλω μέσα τον αστακό. Τοποθετώ τα κομμάτια με την κοιλιά προς τα κάτω, για να βγάλουν όλη τους τη νοστιμιά. Μην ξεχάσω να σας πω ότι αστακοί, γαρίδες και καραβίδες δεν βράζονται ποτέ πάνω από 10 λεπτά, διότι σφίγγει το κρέας τους και χάνουν τη φρεσκάδα τους. Έτσι, στα 5 λεπτά τα γυρνάω απ' την άλλη, αλατοπιπερώνω (θα χρειαστώ και μύλο πιπεριού στο τραπέζι) και συνεχίζω το μαγείρεμα σε χαμηλή φωτιά. Όταν τα ζυμαρικά είναι μισοτελειωμένα,  ρίχνω 1 φλιτζάνι από το νερό τους στη σάλτσα μου και δυναμώνω τη φωτιά για ν' αρχίσει να βράζει. Οι στιγμές που ακολουθούν είναι σημαντικές και γεμάτες ένταση. Το θερμόμετρο έχει ανέβει στα ύψη. Απέχω ελάχιστα λεπτά από ακόμα μία τέλεια αστακομακαρονάδα. Σουρώνω τα ζυμαρικά και  στη στιγμή τα ρίχνω στη σάλτσα. Τα ανακατεύω καλά με τον αστακό και σε 1-2 λεπτά είναι έτοιμα για σερβίρισμα. Για καλύτερο ανακάτεμα τα ρίχνω μέσα στην κατσαρόλα των ζυμαρικών.  Έχω ήδη έτοιμη πάνω στο τραπέζι της κουζίνας μια λευκή πιατέλα, που είναι έτοιμη να υποδεχθεί το δημιούργημά μου. Πασπαλίζω με τον υπόλοιπο μαϊντανό και ξεκινάω. Στο τραπέζι έξω στην  αυλή μου ακούω ψίθυρους ανυπομονησίας. Μυρίζω την πιατέλα για να βεβαιωθώ, φοράω το σαρδόνιο χαμόγελό μου και υπό τους ήχους του Pavarotti βγαίνω εξω θριαμβευτής. Avanti Maestro!
Η μαγειρική είναι έρωτας και εγώ είμαι τρελά ερωτευμένος μαζί της, ελπίζω και σεις...

Noodles με κοτόπουλο και γλυκόξινη σάλτσα

Υλικά
Για 4 άτομα

• 700 γρ. στήθος κοτόπουλου (μαριναρισμένο σε σησαμέλαιο)
• 500 γρ. noodles
• ½ κρεμμύδι
• 8 baby corn
• 100 γρ. φρέσκα μανιτάρια
• 70 γρ. βλαστό bamboo
• 1 καρότο
• 4 ντοματίνια
• Φύτρα φασολιού σόγιας
• 1 κόκκινη πιπεριά
• τριμμένο τζίντζερ
• αλάτι

για τη γλυκόξινη σάλτσα:

• 400 γρ. ketchup
• 100 γρ. ξύδι
• 50 γρ. ζάχαρη
• 1 πορτοκάλι
• 50 γρ. ανανά
• 1 κουτ. γλυκού τριμμένο τζίντζερ

Διαδικασία

Για να έχουμε τα καλύτερα αποτελέσματα στο φαγητό μας, καλό είναι να μαρινάρουμε το κρέας στο σησαμέλαιο για 10 με 12 ώρες.
Στη συνέχεια, βάζουμε τα noodles να βράσουν σε νερό με λίγο αλάτι για 8 περίπου λεπτά και ψιλοκόβουμε όλα μας τα λαχανικά.
Ήρθε η σειρά της γλυκόξινης σάλτσας. Σ’ ένα γουόκ (κινέζικο σκεύος) βάζουμε μέσα όλα τα υλικά και τα αφήνουμε να σιγοβράσουν για μισή ώρα. Στο τέλος, σουρώνουμε τη σάλτσα και κρατάμε μόνο το υγρό μέρος της.
Σκουπίζουμε το γουόκ που κάναμε τη σάλτσα και βάζουμε λίγο σησαμέλαιο να ζεσταθεί σε πολύ δυνατή φωτιά, ώστε να βγάλει το άρωμά του. Στη συνέχεια, σοτάρουμε το κρέας, έπειτα τα λαχανικά και μόλις μαραθούν ρίχνουμε και τη σάλτσα, τζίντζερ και αλάτι. Στα τελευταία λεπτά του φαγητού, βάζουμε και τα noodles, ανακατεύουμε και σερβίρουμε.
Καλή μας όρεξη!

Μία ασυνήθιστη λευκή τίγρης.

Ο Odin είναι μία αρσενική λευκή τίγρης, δυστυχώς μία από τις ελάχιστες που σώζονται πια, με μήκος 3 μέτρα. Ζει στο ζωολογικό κήπο Six Flags Discovery Kingdom κοντά στο San Francisco.
Αυτό που κάνει τον Odin ξεχωριστό είναι η αγάπη του για το νερό. Όπως είναι γνωστό, όλες οι μεγάλες γάτες μισούν το νερό και το αποφεύγουν. Ο Odin αντίθετα το λατρεύει, ενώ του αρέσει να βουτάει κάτω από την επιφάνεια και να «ψαρεύει» το φαγητό του.
Φυσικά, οι επισκέπτες του ζωολογικού κήπου έχουν τη δυνατότητα να απολαύσουν το ασυνήθιστο αυτό θέαμα μέσω των γυάλινων τοίχων που τον περιβάλλουν.

πηγή : www.perierga.gr

Μαθήματα συνεργασίας από δύο χελωνάκια

Κράτα με σε κρατώ, να ανεβούμε στο βουνό… Μπορεί ο «Σκουίρτλ» και η «Μιρτλ» να είναι μόλις μερικών ημερών, αλλά τα χούγια τα δίνει πολλές φορές η φύση από την κούνια – και είναι προφανές πως τα δύο χελωνάκια είναι πολύ γλυκατζήδες. Είχαν την τύχη να γεννηθούν στη μεγαλύτερη φάρμα με φράουλες της Σάνσαϊν Κόουστ, στην Αυστραλία. Ολημερίς και ολονυχτίς περιβάλλονται από ολόγιομα, λαχταριστά φρούτα.
Το μόνο πρόβλημα είναι η διαφορά… μεγέθους. Με χονδρικούς υπολογισμούς, μία φράουλα = δύο χελωνάκια. Αλλά τα τελευταία τη βρήκαν τη λύση. Στο επόμενο καρέ, ο «Σκουίρτλ» βρίσκεται πάνω στη φράουλα. Και παίρνει ένα ύφος, του στυλ «τώρα εγώ όλο αυτό πρέπει να το φάω;».

 πηγή : www.perierga.gr

ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Κέικ σοκολάτας από τη Νάπολη Ιταλία

περιγραφή

Ένα πολύ απλό κέικ σοκολάτας με τραγανή κρούστα και κρεμώδες κέντρο.

 

υλικά (10 Μερίδες)

200 γραμμάρια μαύρη σοκολάτα
100 γραμμάρια αλεύρι
6 αβγά, χωριστά κρόκος από ασπράδι
200 γραμμάρια βούτυρο
300 γραμμάρια κρυσταλλική ζάχαρη
φύλλα μέντας

προετοιμασία
Προθερμάνετε το φούρνο στους 180 βαθμούς. Χτυπήστε τους κρόκους με τη ζάχαρη έως ότου δημιουργήσετε ένα κρεμώδες μίγμα. Στη συνέχεια, προσθέστε το αλεύρι σταδιακά, ενώ συνεχίζετε να ανακατεύετε. Λιώστε τη σοκολάτα με το βούτυρο σε μπεν μαρί και ανακατέψτε τη λιωμένη σοκολάτα στο μίξερ. Χτυπήστε τα ασπράδια σε μέτρια ταχύτητα με ένα ηλεκτρικό αναδευτήρα χειρός έως ότου το μίγμα είναι παχύρευστο και γυαλιστερό. Ανακατέψτε προσεχτικά με το χέρι τα χτυπημένα ασπράδια με το μίγμα των κρόκων. Ρίξτε το μίγμα σε ένα βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί με διάμετρο περίπου 26 cm και ψήστε για 45 λεπτά περίπου. Το κέικ θα πρέπει να είναι τραγανό εξωτερικά και λίγο κρεμώδες στο εσωτερικό του. Πριν το σερβίρετε, αφήστε το να κρυώσει και διακοσμήστε το με φύλλα μέντας.

Κινέζικη μπάντα …εκτελεί το σήκω χόρεψε κουκλί μου

Και ποιος δεν έχει χορέψει ή δεν έχει σιγοτραγουδήσει την αξέχαστη επιτυχία του Στέλιου Καζατζίδη, «Σήκω χόρεψε κουκλί μου». Περιμένατε όμως το συγκεκριμένο τραγούδι να έχει γίνει hit στην …Κίνα;
Τα λόγια πολλές φορές είναι περιττά, αν δείτε και κυρίως αν ακούσετε το βίντεο θα καταλάβετε γιατί αυτό το τραγούδι δημιουργήθηκε από… Έλληνα καλλιτέχνη!
Η Κινέζα τραγουδίστρια αλλά και οι μουσικοί της, έκαναν τα πάντα για να εκτελέσουν το τραγούδι και …το κατάφεραν!
Που να περίμενε ο Στέλιος Καζατζίδης όταν έγραψε το «Σήκω χόρεψε κουκλί μου» το 1958, ότι 53 χρόνια μετά θα γίνει διασκευή στα κινέζικα!
Σας αφήνουμε να το απολαύσετε, αλλά όσο κι αν προσπαθήσετε δεν νομίζω να καταφέρετε να έρθετε στο …τσακίρ κέφι!!!

πηγή: star.gr

Πουλήθηκε το παλαιότερο αγωνιστικό αυτοκίνητο στον κόσμο

Το αυτοκίνητο είναι το De Dion Bouton Et Trepardoux Dos-A-Dos Steam Runabout, και πιο συγκεκριμένα το μοντέλο “La Marcuise” (σ.σ. «Μαρκησία» ελληνιστί), το οποίο κατασκευάστηκε το 1884 στη Γαλλία για τον κόμη De Dion.

Πρόκειται για ένα ατμοκίνητο όχημα που μπορεί να πιάσει τελική ταχύτητα έως 61 χλμ/ώρα και βγήκε στην παραγωγή δύο χρόνια πριν γεννηθεί η Μερσεντές και 12 χρόνια προτού ο Χένρι Φορντ κατασκευάσει το πρώτο του αυτοκίνητο!

Το ηλικίας 127 ετών όχημα είναι ένα από τα 20 που δημιουργήθηκαν, ενώ έξι μόνο από αυτά σώζονται σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι το «La Marcuise» λειτουργεί άψογα μέχρι σήμερα, ενώ είναι το παλαιότερο αγωνιστικό αυτοκίνητο στον κόσμο με κινητήρα αλλά και ο «νικητής» στον πρώτο αγώνα αυτοκινήτων στην ιστορία.

πηγη:perierga.gr

Εντυπωσιακό βίντεο καταγράφει την περιστροφή της γης

Στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τοποθετήθηκε η κάμερα.

 Ένα εντυπωσιακό βίντεο από την περιστροφή της γης κατέγραψαν τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Παρακολουθώντας κανείς το βίντεο μπορεί να διακρίνει ολόκληρες πολιτείες να προβάλλουν μέσα από τα σύννεφα, καθώς και εκατομμύρια φώτα να λαμπιρίζουν.
Ιδιαίτερα εντυπωσιακή όμως είναι και η εικόνα από αστραπές στην κεντρική Αμερική. Η κατασκευή του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που χρηματοδοτήθηκε από 16 κράτη κόστισε 100 δισεκατομμύρια δολάρια και ολοκληρώθηκε φέτος μετά από μια δεκαετία. Μέχρι στιγμής έχει διανύσει 1.5 δισεκατομμύρια μίλια όσο είναι δηλαδή ένα ταξίδι μέχρι τον ήλιο μετ’ επιστροφής.

πηγή: newsbeast.gr